Біздің оқиғалар

Мен жылылық пен құрметті сезіндім — және маған жеңілдеді!

Мүмкін, дәл қазір сіздің жаныңызда мынадай сұрақтарға жауап табылмай жатқан болар: «Менің өмірім не болды? Неге мен бақытқа лайық емеспін? Неге бәрі соншалықты жаман, кейде өмір сүргің де келмейді?». Сеніңіз, менің де басымда дәл осындай ойлар болған. Күндіз-түні жанымды жеген, жауабы жоқ сұрақтар. Ең қорқыныштысы — мен ешкімге айта алмадым, күйеуім есірткі қолданатынын мойындай алмадым. Бұл — масқара, ұят! Ал айтқан адамдар тек кеңес беруге тырысты немесе аяды. Бірақ жанымды жұбататын ешкім болған жоқ. Тек нашарлай түсті. Мен бәрі жақсы сияқты түр жасап жүрдім, ал ішімде барғым келмейтін шындық тұрды.

Күйеуімнің нашақор екенін өзіме мойындау өте қиын болды. Бір кездері бақытты болған жиырма жылдық өмір — енді кошмар, болашағы бұлыңғыр. Айта кету керек, күйеуім әлі күнге дейін өзін нашақормын деп есептемейді. Ол үйдегі заттарды сатпайды, жұмыс істейді, айлығын отбасына жұмсайды, бізге қол көтермейді (құдайға шүкір). Ал өмірдің мәні қалмағаны — оған менің махаббатым суығаннан деп ойлайды. Барлығы қанша уақытқа созылар еді — білмеймін. Бірақ бір күні мен түсіндім: көмек күйеуіме емес, маған керек.

Мен ештеңе сезінбей қалдым — күйеуіме де, өзіме де, тіпті ұлыма да. Тек төзгісіз ауырсыну, апатия, немқұрайдылық, күйзеліс пен реніш қалды. Кеудемде ауыр тас жатқандай. Қазір менімен не болар еді — білмеймін. Бірақ ғажайып болды! Газеттен бос уақытымда қарап отырып, нашақорлардың туыстарына арналған «Махаббатпен емделу» атты ашық кездесу туралы жарнама көрдім.

Телефон соғуға да, алғаш рет баруға да қорыққан жоқпын. Өйткені менде жоғалтатын ештеңе қалған жоқ. Жарнамада «тегін әрі анонимді» деп жазылған. Бұл мені қуантты — мен бардым! Қорқыныш сәл ғана болды. Бірақ үміт пен құтқарылуға ұмтылу басым түсті. Ешкім маған ондай қолдау көрсетпеген — тіпті ата-анам да! Мұнда мені жай ғана тыңдады. Үзбей, ақыл айтпай.

Топтағы әйелдер өз оқиғаларымен бөлісті. Сол кезде мен түсіндім — мен жалғыз емеспін. Бұлар да мен секілді қиындықты бастан өткерген жандар. Олар «Он екі Қадам» бағдарламасы арқылы өздеріне де, өзгелерге де көмектесіп жатыр. Мен жылылықты, түсіністікті сезіндім — және маған жеңілдеді.

Қазір мен топқа алты айдан бері барып жүрмін. Және анық білемін — бұл мен үшін ауадай қажет. Бұл — менің дұрыс шешімім.

Айтады ғой: «Лотереядан ұту үшін — билет алу керек». Топқа келіңіз! Мұнда сіз қолдау табасыз, ауру туралы білім аласыз, түсіністік пен күш аласыз — өзіңізге және жақындарыңызға көмектесу үшін.

Наталья, «Махаббатпен емделу» тобының мүшесі